Terapia wisceralna – poprawa funkcji narządów wewnętrznych!

Układ wisceralny obejmuje narządy wewnętrzne wraz z otaczającymi je strukturami łącznotkankowymi oraz szlakami zaopatrzenia (nerwami, naczyniami krwionośnymi i limfatycznymi).

Zasadniczym zagadnieniem diagnostyki i terapii osteopatycznej jest ruch. Ciało funkcjonuje dzięki możliwości wykonywania wszystkich założonych w nim ruchów. Ruch w obrębie narządów wewnętrznych jest możliwy dzięki wisceralnym połączeniom stawowym. Wykazują one pewne podobieństwo do stawów aparatu ruchu, nie są jednak zaopatrzone w mięśnie pełniące funkcje motoryczne. Składają się one z właściwego narządu, powierzchni ślizgu, jaką może być błona surowicza, oraz ze struktur podporowych (mocujących), m.in. krezek, więzadeł, otrzewnej.

Na stawy wisceralne oddziałują czynniki mechaniczne i troficzne oraz nawyki żywieniowe i doświadczany stres. Terapeuta kieruje się badaniem palpacyjnym, dzięki któremu potrafi wyczuć subtelne różnice ruchomości lub inne zmiany strukturalne, a następnie poddać je terapii.

Główną cechą osteopatycznej dysfunkcji wisceralnej jest to, że rozpatrywany narząd wykazuje zaburzenie ruchomości, nadmierne napięcie oraz tkliwość w trakcie badania palpacyjnego, co oznacza zaburzenie jego trofiki, napięcia, objętości oraz funkcji.

Objawy zaburzeń w obrębie narządów wewnętrznych:

• bóle brzucha,
• wzdęcia,
• zaparcia, biegunki,
• problemy trawienne,
• uczucie ciężkości w brzuchu,
• uczucie zalegania pokarmu,
• przewlekły kaszel (niezwiązany z infekcją dróg oddechowych),
• bóle głowy,
• narządy wewnętrzne rzutują również na stawy kręgosłupa, miednicy oraz kończyn górnych
  i dolnych.

Powiązane wpisy:

Uroginekologia BORELIOZA – objawy i rehabilitacja Wpływ emocji na organizm WĄTROBA – Leczenie osteopatyczne Rehabilitacja blizny Terapia czaszkowo-krzyżowa w leczeniu skutków stresu i traumy Osteopatia – co to jest i w czym może pomóc? Nawracające zapalenia zatok