Skrecenie stawu skokowego
Skręcenie stawu skokowego (często nazywane „skręceniem kostki”) opisuje uraz charakteryzujący się uszkodzeniem więzadeł wzmacniających staw skokowy. Skręcenia występują w aż 30-40% wszystkich urazach narządu ruchu. Obecnie stopień uszkodzenia stawu skokowego klasyfikujemy za pomocą dwóch skal.
Przyczyną skręcenia stawu skokowego jest zwykle czynność, która powoduje, że staw skokowy zostaje wygięty zbyt mocno w takim stopniu, że siła działająca na staw jest zbyt duża i prowadzi do uszkodzenia więzadła oraz torebki stawowej.
Do urazu zwykle dochodzi podczas skakania, biegania, chodzenia na nierównej nawierzchni oraz zsunięcia się z krawężnika. Najczęściej w tych sytuacjach dochodzi do nagłej wewnętrznej rotacji stawu skokowego, która prowadzi do uszkodzenia wiązadeł. Mimo iż rotacja wewnętrzna jest najbardziej charakterystyczną przyczyną urazu, czasami jednak rotacja zewnętrzna może również prowadzić do urazu.
Pacjenci z tym urazem zazwyczaj doświadczają nagłego bólu w trakcie urazu. Ból może się nasilać podczas palpacji stawu skokowego. Kostka zwykle ulega opuchnięciu oraz czasami, w zależności od ciężkości urazu, może dochodzić do niestabilności stawu.
W mniej poważnych przypadkach skręcenia, pacjent będzie mógł wykonywać czynności angażujące staw skokowy, jednak często będzie miewał nasilenie bólu, sztywności oraz opuchnięcia podczas odpoczynku, tuż po wykonaniu danej czynności, szczególnie w porze rannej, zaraz po przebudzeniu się.
W cięższych przypadkach ból może być tak duży ze uniemożliwi wykonywanie podstawowych czynności życiowych z uszkodzoną kończyną. Mięśnie zazwyczaj ulegają osłabieniu na skutek bólu i niemożności wykonywania dotychczasowych czynności.
Farmakoterapia
Leki przeciwbólowe i przeciwzapalne należy przyjmować w początkowej fazie, we wszystkich trzech stopniach urazu, aby złagodzić ból i zmniejszyć zapalenie
Fizjoterapia
Zabiegi dostępne w gabinecie FizjoMat znacznie przyspieszające proces gojenia:
Skręcona kostka, a przewlekła niestabilność stawu skokowego.
Skutkiem pęknięcia torebki stawowej, naderwania lub zerwania więzadeł, nawet przy prawidłowym leczeniu, bywa przewlekła niestabilność stawu skokowego. Zdarza się bowiem, że torebka stawowa i więzadła po zrośnięciu są za luźne. Nie trzymają więc stawu tak, jak powinny. Wówczas ryzyko ponownego skręcenia kostki wzrasta w niektórych sytuacjach, np. podczas chodzenia na wysokich obcasach, po nierównym terenie albo po miękkim podłożu. Kolejne urazy są zwykle mniej bolesne, ale doprowadzają do zużycia stawu i zmian zwyrodnieniowych.
Skręcenie kostki może mieć także inne konsekwencje. Zdarza się, że dochodzi do odłamania się fragmentów chrząstki lub kości skokowej, co może dawać w przyszłości przewlekłe dolegliwości bólowe i obrzęki związane z klinowaniem się takich odłamków pomiędzy powierzchniami stawowymi. Źródłem dolegliwości bywa również przerost błony maziowej (wewnętrzna wyściółka torebki stawowej).
W przypadku przewlekłej niestabilności stawu skokowego poprawę może dać specjalistyczna rehabilitacja. Obejmuje wzmacnianie mięśni oraz ćwiczenia poprawiające tzw. priopriocepcję, czyli głębokie czucie. Dzięki niemu organizm wie, że postawiliśmy stopę na nierównym terenie i w związku z tym błyskawicznie napina odpowiednie grupy mięśni. Reakcja taka zapobiega skręceniu kostki.